Almuric - Erstausgabe

Kendisini bekleyen kesin olumle yuzlesmektense uzayda bir ucus riskine girmesi icin onu tesvik ettim. Ve kabul etti. Evrende insan hayatini destekleyecek hicbir yer yoktu. Ama insanin bildiklerinin otesine, evrenlerin otesindeki evrenlere bakmistim. Ve uzerinde bir insanin varligini surdurebilecegi tek gezegeni sectim - isimlendirdigim yabani, ilkel ve garip gezegen: "Almuric". Cairn riskleri ve belirsizlikleri benim kadar iyi anliyordu. Ama hic korkusu yoktu ve Esau Cairn dogdugu gezegeni terk ederek uzayin derinlerinde yuzen, yabanci, soguk, garip bir dunyaya gitti... Hayatim bos degildi; zeka ve fiziksel gucun her bir zerresine ihtiyac duyan maceralarla doluydu. Safakla beraber secilmis yuvamdan asagi sallandigimda, gunesin batisini sadece kisisel becerim, gucum ve hizim sayesinde gorebilecegimi biliyordum. Dalgalanan her bir cimenin, her bir maskeleyici calinin, her bir yuksek kayanin anlamini okumayi ogrenmistim. Her salkimda, Olum bin bir kilikta gizleniyordu. Uykuda bile tedbiri elden birakamiyordum. Gece gozlerimi kapattigimda, sabah acacagimin garantisi yoktu. Tumuyle canliydim. Bu cumlenin anlami gorundugunden de fazla. Ortalama bir medeni insan asla tamamen canli degildir; korelmis doku kutleleri ve faydasiz seylerin yuklerini cekmektedir. Hayat icinde zayifca titresmektedir; duyulari korlesmis ve uyusmustur. Zekasini gelistirirken fark ettiginden daha fazlasini feda etmistir.